Tazzy - part 2

Excursie deel 2: 8 uur klaar zitten voor ons gekkenbusje. De frozen yoghurt (de koelkast stond wat hoog) en de slice bananabread zijn naar binnen gewerkt en klaar om verbrand te worden. Onze gids van vandaag begroet ons in een soort Tazmaanse spedo terwijl het 15 graden buiten is, en ik ben uitgerust met 5 lagen, wandelschoenen en regenjas. Ons gezelschap is een beetje mutserig, maar na een kort voorstelrondje alsof we bij de AA zittten gaan we op pad. (Nee klopt, vandaag ben ik niet zo enthousiast over onze excursie)

Vandaag gaan we naar Bruni Island. We zitten al op Tazmanie, eeen eiland van Australie. Nu gaan we naar een eiland van Tazmanie. Even voor de beeldvorming, Tazmanie is iets groter dan Nederland en Bruni Island is zo groot als Singapore (zoals speedo ons vertelt). Maar met het grote verschil dat er op Bruni Island maar 700 mensen wonen en er maar 1 politie agent actief is. Het is te grappig om waar te zijn, maar als we er rond rijden geloof ik het wel. Natuur in zijn pure schoonheid.

Yes! Vandaag dan toch een echte hike! Speedo heeft er een flink tempo op. Erik en Guido zijn de enige die hem goed kunnen bijhouden. Man wat is het hier mooi, maar ik moet zo hard rennen dat ik geen tijd heb om om me heen te kijken. Dat vind ik niks en als we bij een mooi uitzichtpunt komen, waar iedereen van die leuke torentjes van stenen heeft gemaakt om te laten zien dat ze er zijn geweest, wil ik dat ook! Ik roep naar Claudia die de marathon ook beu is "zullen we ook zo'n torentje maken" en ik voel een soort lancering in m'n lijf. Shiiiit, daar ga ik hoor... languit onderuit, stuiterend op de vloer, gestruikeld over een boomstronk. Ik neem de schade op en het valt gelukkig mee. Boos op de renners, die nu net zo snel weer terug komen, maar ook beetje beschamend voor m'n val helpen ze me weer op beide voeten. We lopen verder en het is wel waar, het uitzicht is weer fantastisch. Het is een beetje een combinatie van Spaanse eilanden rotsformaties met Schotse groene bossen en weidsheid (zoals ik dat van foto's ken dan).

Bij terugkomst is het alweer tijd voor lunch en hierbij begrijpen we goed wat onze gids uitlegde over het 'take it easy' principe. Australiers vinden Tasmanen al rustig, en Tasmanen vinden mensen van Bruni Island rustig. En dat .. merkten ... we ... bij ... het ... kopen... van .. een ....broodje ... in ... de ... enige....supermarkt....op.....het......eiland....

Daarna naar het Lighthouse. Jonge wat waait het daar hard. Maar het uitzicht was wederom fenomenaal. Al die baaitjes en stukken land die we gisteren vanaf de hoge berg hadden gezien, die zagen we nu van iets dichterbij, maar wat was het prachtig. Ook de tour over het eiland is een avontuur. Grote bruine koeien of schapen (meer dan 50) staan in een mega weiland op een kluitje te grazen of bij een natuurlijke plas te drinken. Ik dacht dat dit soort plaatjes alleen in the Lion King en Mowgli voor kwamen.

Als ik dan denk dat we de mooiste uitzichten wel hebben gezien, gaan we nog naar Cape Bruni. Het 'stukje' land dat het noorden en het zuiden van het eiland verbindt. Met aan de ene kant een waanzinnig prachtig bounty achtig zandstrand, en aan de andere kant een half opgedroogde baai met zandduinen. Beide mooi op hun eigen manier. De tegenstelling zo dicht bij elkaar was apart om te zien.

Tot slot gaan we lokaal gemaakte kaas proeven en Erik en Guido wagen zich aan de oesters die er gevangen worden. De kazen waren heerlijk, maar niet anders dan thuis. Oesters was een mooie ervaring, maar ik laat de foto's voor zich spreken...

Nadat we bijna de laatste ferry terug naar Tazmanie terug hadden (na 19 uur gaat er niets meer van dit eiland naar het vasteland = Tazamanie) zijn we gaan eten bij Jack Green. Hier werd ons de Wallaby burger en de pulled pork burger aanbevolen door onze toffe gids van gisteren. Wallabies had ik die middag nog in de wei zien hupsen en vond ik toch echt veel te schattig om op een broodje met sla en tomaat te krijgen. Varkentjes heb ik gelukkig nog nooit geknuffeld, dus die keuze was makkelijk gemaakt. Goeie keuze, goeie tip. Na een paar drankjes zoeken we weer op tijd ons bedje op. Tasmanie is mooi, maar vermoeiend :)