San Christobal

"Bienvenidos a San Christobal, Welcome to San Christobal" zegt onze piloot als ie de laatste schakelaartjes uitschakelt recht voor onze neus. We zijn met nog 1 iemand de enige passagiers in het mini vliegtuigje dat ons van Santa Cruz via een tussenstop op het eiland Isobela hier heeft afgezet. Wat een ervaring weer! Het leek haast een vliegsimulator daar zo ver boven zee. En ik was blij dat in de wolken de piloot netjes het gele streepje op de TomTom volgde. Geen spuugzakje nodig gelukkig. Onze rugzakken krijgen we gewoon direct uit de laadbak en in de ontvangsthal is niemand. Er rijden twee taxi's voor en eentje daarvan brengt ons naar Casa Blanca.

De witte B&B ligt prachtig direct aan de baai en we horen (en ruiken) onze vrienden al. De zeeleeuwen. De halve baai is van hen, ookal hebben de mensen hekken en loopbruggen geplaatst, zodra ze een kans zien, glippen ze er door. Er liggen sommigen op hun rug te ronken in een hoekje en een ander zoekt net op straat en strand naar een speelkameraadje. Maar de leukste dat zijn toch wel de kleintjes. Oooh wat zijn ze schetig. Ze zijn zo gewend aan de mensen om zich heen dat foto's maken geen probleem is. Maar gelukkig kan ik de drang weerstaan om ze aan te raken, want een baby zeeleeuw kan worden verstoten door z'n moeder als ie is aangeraakt door mensen.

Terwijl ik dit zit te typen wordt er op de deur geklopt van ons kamertje dat uitkijkt op de pier pal aan de boulevard. Of we even mee willen gaan onze spullen voor onze snorkeltrip morgen passen/testen. Wat een super service! Erik past een wetsuit XXL, maar hij zit nog wat krapjes.. Tja Erik, misschien omdat je hem achterstevoren aan hebt :) Ik mag niet lachen. Eenmaal goed aan past ie prima! Hij heeft een versie met korte mouwen en broek (de bikkel) en ik ga voor een variant met lange mouwen en pijpen, met de vuurzweepjes nog vers in mn geheugen. We hebben er zin in. Hasta Manana! Tot morgen!