Van Otavalo naar Mindo

Bijzonder om te zien hoe verschillend dit land is als je een paar uur verder rijdt. We laten Otavalo achter ons. De stad waar duidelijk vele jaren geschiedenis en afstammelingen van de originele bewoners huizen. Vooral Indianen zoals ik ze enkel van de films ken, in westerse kleding, maar met het onmiskenbare uiterlijk en de lange haren, die ook de mannen trots in een staart dragen. Op de markt was duidelijk verschil tussen de verschillende bevolkingsgroepen en jong en oud. Typische klederdracht van oktoberfest achtige blouses met kleurig geborduurde bloemen erop, eronder een bijpassend geborduurde ceintuur en rok. Kinderwagens zijn er ook in geen velden of wegen te bekennen. Kindjes hangen op moeders rug in een draagdoek of aan de borst als ze net even wat marktwaar staat te bekijken. Dit plaatje was eerder regel dan uitzondering.

We rijden vandaag via Mitad del Mundo (het midden van de aarde) naar Mindo. Het evenaars monument is leuk om even rond te lopen en wat foto's te maken. Het museum slaan we over.
In Mindo wacht ons weer een prachtig uitzicht van verschillende soorten groen in berg en dal. En hoewel het bewolkt is, is het duidelijk een paar graden warmer. We rijden door een klein charmant dorpje, dat lijkt alsof het ooit is opgezet als set voor een video game met in ieder huisje/ winkeltje een andere verrassing. Er zijn wat hippies die hun waar verkopen en ik begrijp waarom andere backpackers dit een beetje een 'hipsteroord' vinden.

Onze B&B ligt net buiten het centrum bereikbaar via een hobbelige stoffige weg. Kippen, honden, het rent gewoon op straat. Huisjes zijn armoediger of gewoonweg vreselijk vervallen. Een tegenstelling is ons B&B tje waar en leuk blauw zwembadje en romantische jacuzzi ons lokt. De B&Bs die we hebben zijn kleinschalig en ecologisch op gezet. Max 6 verblijven per locatie en zuinig op water, stroom en bedomvang. Althans.. die bedomvang zullen ze zelf geen last hebben, dat hebben alleen Eriks van 1.99m.