Jungle avontuur dag1

06:00
In het licht is alles minder eng dan in het donker. Met volle blaas en zaklamp check ik de donkere hoekje van t badkamertje en de toilet. Fiew... alleen maar een kikkertje in de douche. Dat mag wel.

Voor het ontbijt gaan we weer in de kano om vogels te spotten. Voor de Toekan zien we veel en een aantal andere met aparte kleuren en namen. Ze zijn ver weg in hoge bomen. Een aapje, anaconda of krokodil zit er deze ochtend niet in. Wel een vlinder zo groot als Eriks hand die trots z'n blauwe vleugels toont terwijl ie langs ons bootje fladdert. Terwijl we in alle vroegte in dat bootje door de jungle dobberen komt Erik tot de conclusie dat ie toch wel blij is met dit tripje. Het feit dat hier nauwelijks muggen (en ook geen Malaria) zitten, scheelt ook al een slok op een borrel.

Na het ontbijt gaan we met de moter kano naar Mama Aora. Het stamhoofd van en dorpje verderop langs de rivier. Op de versleten westerse kleding na is duidelijk een vrouw van een inheemse stam. Ze zou 80jaar oud zijn, maar ze oogt nog geen 60 met haar pikzwarte haar en fitte uitstraling.

We lopen in de klamme hitte met lange mouwen en broek over het land en leren vanalles over wat de natuur hen biedt en smullen van heerlijke zoete vruchten. Naast een bananenboom hakt Mama Aora met een machete een aantal takken weg en geeft aan dat we iets uit de grond moeten trekken. Aan de wortels zitten yuka's. Ze doen me denken aan zoete aardappelen, maar dan 10x zo groot. Mama Aora hakt ze behendig los met de machete en maakt een beginnetje aan de schil die wij er dan vanaf pellen.

Een heel inheems proces later van pellen, raspen, zeven, filteren en kneden is er yuka meel. We helpen bij elke stap in hun keuken. De keuken is een hutje op houten pilaren, de vloer is van ruw houten planken en in de hoek staat een 'fornuis', een plaat met vuur eronder. Hierin maken ze een soort brood tortilla van het yuka meel en gevuld met avocado, bonen en andere heerlijke ingrediënten smullen we van de lunch.

Einde middag gaan we weer in de kano richting de Lagune. Dolfijnen zijn er helaas niet omdat het te lang droog is geweest en het water te laag staat. Onze hoop op een anaconda wordt bevestigd als we bij een modderig oevertje een aantal kano's zien staan. Hier schijnt een grote te zijn dus we moeten t de knieën in de modder om hem te zien. Er is ook een route om de modder te vermijden, maar dat betekent klimmen, tijgeren en klauteren door een labyrint van droge takken en stammen. Ach wat, we gingen voor het jungle avontuur, dus GO!

Verwilderd en bekrast van de takken aangekomen bij de holle boomstam waar de anaconda zich schuil houdt staan zeker 15 mensen popelend om een glimp op te vangen. Toch beetje jammer. Uiteindelijk zie ik (wel met droge voeten) een deel van zijn 7 meter lange lijf en mijn missie is geslaagd.

Inmiddels hebben we zonsondergang gemist, maarja, zo zegt de gids, die zonsondergang is er morgen weer, een anaconda van dat formaat zie je niet meeer zo gauw. De schemering valt en we varen verder naar het meer waar we kunnen zwemmen. Erik neemt een duik met de rest van de groep om af te koelen en de prikkende gruis van de dode takken af te spoelen. Het feestje is compleet als er een koelbox met bier tevoorschijn wordt getoverd. Zelfs mij smaakt het biertje, maar wel gewoon lekker langs de kant op het droge.

In het donker varen we terug richting de lagune onze gids staat voor op de boot als een vuurtoren met zijn zaklamp de oevers af te zoeken naar beestjes. Ongelooflijk wat een stel arendsogen deze meneer heeft, want we stoppen bij een laaghangende boom waar een bruine slang om eenzelfde kleur tak ligt gekronkeld (a la Ka van Jungle book). Ik zie m pas als we 2mtr bij m vandaan zijn.

Hetzelfde geldt even later voor de verlegen kaaiman in het water. Alleen zijn ogen staken boven de waterspiegel uit en als we dichterbij gaan zien we zijn hele lijf. En hij laat zich rustig bekijken. Dit is het jungle avontuur!