Galapagos dag 2

De kapitein trekt z'n sokken uit en rolt z'n broek op en begint wat nerveuzer naar de 4koppige crew te schreeuwen.. dan slaat de paniek toch wel lichtelijk toe..

Ja hoor, daar dobberen we dan midden op zee, de motor die het voor de tweede keer begeeft en golven die wel trek hebben in een bootje met 16 toeristen...

Galapagos dag 2 was een dag met de hoogste punten en de diepste tot nu toe deze reis.

7 uur zitten we weer braaf te wachten op ons vervoer voor onze dagactiviteit. De eerste keer met bootje dus ik neem nog even mijn reisziekte tabletje en check mijn drukpuntarmbandjes om mn polsen. Onze gids vraagt of we flippers hebben. Uhhm.. nee? Gaan we snorkelen dan? Dat zou pas morgen zijn volgens ons boekje. Nouja, altijd leuk, dus maar beetje improviseren en dan komt t wel goed. 

De dag begint in mineur doordat de flippers nog gehuurd moeten worden en een aantal van onze daggroep het hier niet mee eens is. Vervolgens horen we dat het water toch wel ijskoud is dus een wetsuit wel zeer handig. Die hebben we niet... nouja, doorbijten dan maar.

Na een busritje van een half uur en een redelijk stabiel boottochtje van 1,5 uur meren we aan op het strandje van het eilandje bartholomeus. We zaten boven op het bootje te turen naar walvissen en dolfijnen, maar helaas spotten we alleen enorme pelikanen in de lucht, honderden felrode krabbetjes op de rotsen met ernaast wat verdwaalde zeeleeuwen. Leuk.. maar we hadden zin in het echte werk op bartholomeus. Bartho zelf is saai en we doen eerst een nog saaiere wandeling waarbij onze gids in zeer slecht Engels vertelt over het galapagos gras (is grijs) en de vulkaan stenen... 

Eindelijk gaan we terug op de boot alles in gereedheid brengen voor ons snorkelavontuur. We scharen ons onder de ' ervaren' snorkelaars, maar zijn wel de enigen zonder wetsuit. Met zn 6en gaan we in een apart bootje verder van het strandje vandaan en moeten richting strand zwemmen. Met een dikke laag zonnebrand (les sinds Cairns) en flinke zenuwen duikelen we even later uit het bootje. Oooh dat water is helemaal niet zoo koud. Buiten adem van de spanning, watertrappelend het snorkelset testen. Hey, dat werkt verbazingwekkend goed!! Nu rustig genieten van al het moois onder water...

AAUUW wat steekt daar in mn bil!! Ik denk meteen aan de alien achtige wespen die ik had zien vliegen, maar het trekt weer wat bij en brand alleen nog. Niet zaniken Nicolle, snorkelen!! 
De eerste vis die ik zie is een mega Nemo.. jeeej! En er volgen nog vele kleurrijke en hele scholen visjes. Erik zwemt naast me en schiet ook ineens in de paniek! Iets op zn lip.. ja.. weer die fokking alien wesp (dacht ik..) Na 10min visjes kijken zien we er dan toch echt 1 in het water. Een reuzenschildpad! Ooooh wat mooi!! Gezellig grazend aan onderwater gras. Ik ben verliefd! Erik tikt me aan en wijst me op nog eentje even verder. Net als ik er naartoe wil zwemmen zie ik een kleine zwarte gedaante onder Erik door duiken. Het is een pinguin!! Een pinguïn!! Wat is ie snel! Erik had m niet eens gezien, maar wel gehoord! Geweldig dat spektakel onder water!! En aaauw!!! Weer die brandende pijn, maar dan op mn schouder, alsof er kleine zweepjes van vuur langsgaan. Nu weet ik ook dat het niet de alien wespen zijn, maar kwalletjes. We zijn inmiddels bij het strandje aan gekomen en gaan er even uit.

Met snorkelset en flippers in de handen staan we te genieten van wat we onder water hebben gezien. Ineens zien we wat visjes als mini dolfijntjes boven de waterspiegel springen, ze worden namelijk achterna gezeten door een 6tal pinguins die trek hebben in een snackje. En dat schouwspel op nog geen 5 meter afstand. Ik kan mijn geluk niet op! Voordat we weer in het bootje moeten stappen, zien we kleine seabert ook nog even wat duikelen om het koraal, en de kwallenbeetjes zijn al zo goed als vergeten.

Terug op de boot staat lunch klaar, maar de golven maken dat ik liever naar de horizon kijk om te voorkomen dat ik geen lekkere lunch voor de visjes achterlaat. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat we eindelijk weer vertrekken uit de Extreme Dobber stand, maar gelukkig, mijn maag heeft gehouden. De golven zijn heftig, de boot knalt er flink op en het water gutst flink langs en in de boot. Nat was ik toch al, alles beter dan vissenvoer produceren.. Had ik dat maar niet gedacht. We zijn maar een paar meter bij de kust vandaan en de motor begeeft het. Extreme Dobberstand is weer aan. Om zo min mogelijk misselijk te worden klauteren we via de zijkant van de boot naar het voordek. Dit is Luna Park XXL voor gevorderden hoor, maar goed, we zijn op de Galapagos, we hebben turtles, pinguins en seaberts gezien, dus genieten!

Bootje gaat weer varen, wij klimmen weer luna style naar de achteren en gaan weer op weg. Dat klauteren Luna style was mn maag toch niet zo blij mee en laat al een eerste deel vissenvoer achter. Pff dit wordt nog een pittig tochtje van 1,5 uur. De boot knalt zo hard op de golven dat in het keukentje alles naar beneden dondert en ik vraag me af waarom we geen life vestjes dragen. Rustig blijven, horizon kijken, komt goed!! Toch?

Dan staan we midden op zee staan, motor uit, Extreme Dobberstand aan, geen strandje in zicht, nerveuze crew. Na heeele lange +-15 minuten wil ik boos worden en vragen waarom ze geen hulp inschakelen (in mijn hoofd waren we al drie keer gered door de Galapagos Marine) als ik de kapitein iets in de radio hoor roepen. Al mijn energie gaat naar het horizon kijken en niet misselijk zijn dus ik weet niet of ik gerustgesteld moet zijn of toch beetje nerveus. Dan gaat de motor weer aan de gang, maar we zijn al een behoorlijke tijd in de Extreme Dobber stand en aan de golven te zien zal dit ook nog even zo blijven. Ik zit inmiddels met mn regenjas aan in een hoekje achter in de boot (daar schijn je het minste last te hebben van zeeziekte) de enorme splashes te negeren terwijl ik een paar kaar op mn knieën moet om flinke ladingen vissenvoer achter te laten. Ondertussen nog steeds Luna Park XXL style met beide handen vasthouden aan de reling. Oefff ... zwak, ziek en misselijk bedenk ik me wat ik hier ook alweer leuk aan vond.. Oja, turtles enzo... ik mantra over turtles en pinguins als we na een eeuwigheid in beetje rustiger water komen.

En ja hoor, daar is ie dan. De walvis!! Erik is helemaal wild en ik zie m niet door mn regenjasmuts. Maaar het water is rustiger en de kust is in zicht. De gids brabbelt iets over avontuur, kracht van de natuur en dat t volle maan is, ja dan zijn de golven een stuk hoger en krachtiger. Werkelijk! Hoeveel dagen per maand is t volle maand en uitgerekend die dag hebben wij een boottripje. Lekker dan!

In het busje terug kunnen we alweer lachen over de tonijn (die we als lunch hadden) die weer terug in zee was, en onder de warme douche in het hotelletje vraag ik me af of ik morgen nog wel zin heb om op zo'n zelfde tripje te gaan.