Cuenca
03 Oktober 2017 | Ecuador, Cuenca
Het gevreesde busritje (wat zijn we toch nep-backpackers ook) valt mij reuze mee. De Spaanse muziek kwettert vrolijk door de boxen terwijl het landschap buiten geen minuut gaat vervelen. We passeren vooral landbouw dorpjes waar de eigendommen van mensen bestaan uit 2 a 3 koeien, minimaal 1 zwerf perro (hond) uiteraard en met wat geluk een schaapje. In hun traditionele kleding en uiterlijk stappen ze regelmatig in en uit deze bus. Je moet wel snel zijn, want de deuren gaan open tijdens het rijden en echt helemaal stil staat de bus alleen maar als de chauffeur moet poepen (ja, hij heeft zn eigen wc rol mee, want papier doen ze hier meestal niet aan)
Fellow reizigers die we eerder hebben ontmoet vonden Cuenca een stuk Europeser (de 1 zei het met een lelijk gezicht erbij, de ander neutraal) Dat is duidelijk te merken aan de nette (zowaar afgemaakte) gebouwen en het zakenleven en dito kleding. Bij de banken staat overigens duidelijk aangegeven dat je niet met een pistool naar binnen mag. Dat mocht in de bus ook al niet. Gekke Ecuadorianen...
We slapen midden in het centrum in een historisch pand met hoge plafonds en op de deuren zit hang en sluitwerk uit de 17de eeuw. Het bed (of het het huis, dat is ons niet geheel duidelijk) is van zijn grootouders geweest, vertelt de trotse gastheer. Zowel binnen als buiten krijgen we het gevoel dat we weer in Rome zijn.
De stad heeft veel koloniale bouw en prachtige kerk die aan een mooi pleintje ligt. En aan dat pleintje stopt een hop on hop off bus. Ochja, we worden toch al uitgelachen (ja soms gewoon recht in het gezicht) vanwege onze opvallende lengte, dus laten we dan maar echt toeristisch doen. Goeie keuze! Want ook hier weer onder het genot van een Spaans melodietje zien we op ons gemakje de hele stad. Met links een Yellow Spanish Building en rechts a blue builing that... zullen we nooit weten want ja de hopgids moet nog beetje aan zijn Engels werken.
We zien een leuke markt en besluiten daarheen te wandelen aan het einde van ons gehop. Fantastisch marktje weer met enorme zakken rijst en bonen. Hele varkens, halve varkens, geroosterd of gewoon poten. Hele bananentakken en kraampjes met fruit. Egelzer maat is er niks tegen. Hier moet natuurlijk geluncht worden. Ons Spaans lijkt er met de dag op achteruit te gaan, want ze kijken ons niet begrijpend aan als we weer de Ceviche bestellen. Er wordt een hulplijn ingeschakeld die ons met wat gebarentaal duidelijk kan maken dat de camaron (garnalen) op zijn, maar dat we gewone Ceviche met pescado (vis) krijgen. Si si si! Laat maar komen. We zitten weer aan tafel bij de echte Ecuadorianen en genieten van ons maaltje.. en zij van ons.. want we blijven toch die gekke toeristen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley