Allemaal beestjes

Gisteren flink wat asfalt versleten. Het slechte weer deed ons eerder uit Sydney vertrekken richting ons volgende doel: Melbourne. Tijdens deze route hadden we nog wat stops gepland. Lang leve tripadvisor en wat hulplijnen thuis, want daaruit bleek dat we in Canberra (= de saaie hoofdstad) niet lang hoefden te verblijven. Volgende stop was Lakes Entrance, maar hier was vanwege het weer ook niet veel te doen. We hebben er 's avonds in een motorbende cafe voorzichtig onze magen gevuld, voordat we gingen rusten voor de doorreis van vandaag.

Vandaag weer voornamelijk in de regen door het binnenland gereden naar Wilson Pom Nationaal Park waar volgens Marco Polo (die van de reisboeken) beloofde dat we veel wildlife en mooie uitzichten zouden zien. Onderweg is het landschap vooral heel groen, weids en bosachtig. Zelfs met de regen gaat het niet vervelen. De schapen en koeien doen denken aan thuis. Gelukkig herinneren de wildlife waarschuwingsborden dat er meer is dan het gewone vee. Helaas zijn het vooral losse onderdelen en skeletten van de beesten waar de borden voor waarschuwen, we kijken dus uit naar een park met levende versies.

Wilson Park is erg groot en divers. We lopen een korte route richting een mooi strand, helaas geen beestjes, behalve heul veul vliegen. Bij de langere wildliferoute ligt er al een kangoeroe langs de weg te chillen. Hij heeft een tag in elk oor en een soort halsband om. Dat maakt het wat minder avontuurlijk, maar wel heel gezellig, want deze skippy is gewend aan gezelschap, dus we schieten wat selfies met hem voordat we de route wandelen. Tijdens de route vinden we de rest van zijn familie dat allemaal van die mooie halsbanden draagt ten behoeve van een onderzoek. Tussen het groen loopt ook hier en daar een wat schuchtere wombat die uitzien als dikke kleine knuffel varkentjes. In een poging eentje van dichtbij op de foto te zetten stuit Guido zowaar op een tak.. uuh slang... Oja.. daarom moesten we dus op het pad blijven...

Terug in de auto begint het weer te regenen en besluiten we nog even door te rijden tot Phillip Island. Hier komen namelijk iedere avond de grootste kolonie mini Pinguins aan land om naar hun broedplaatsjes te gaan. Dit klinkt al bijna te mooi om waar te zijn. De parkeerplaats biedt plek voor honderden auto's en het is mega toeristisch opgezet. Gelukkig is het niet druk en kunnen we een mooi plaatsje veroveren. Na een uurtje wachten op het strand en strenge instructies dat er geen foto's gemaakt mogen worden, zien we de eerste kopjes uit de golven op duiken. De beestjes zijn max 50cm groot en lijken van veraf net eendjes. Ze moeten vanuit zee naar land over een stukje strand waar eventuele bedreigingen wachten, dus ze komen in groepjes en sturen een paar verkenners vooruit om te controleren of de kust veilig is. Het is een geweldig schouwspel om te zien hoe die kleine beestjes in de branding zwemmen en voorzichtig aan land waggelen, zowat de tango dansend met de aanwezige zeemeeuwen. Het is spannend of ze de run (nouja waggel) gaan halen en aandoenlijk als eentje buiten de groep valt en terug moet zwemmen voor de volgende groep. Als ze eenmaal aan land zijn kunnen we ze van heel dichtbij volgen naar hun broedplaatsjes en het liefst had ik er eentje in m'n zak gestopt en meegenomen om te knuffelen...